آرتاکوانا

هنوز در پاییز به سر میبرم ..........انقدر زود شب میشود که روزم را گم میکنم ......بارانی بر این شهر خونی نمیبارد...که هوایت را از باران بخواهم انقدر خاک در گلو هایمان داریم که برای ساختن یک شهر کافی ست...... بارانی نیست که شهر متزلزل گلویم را نابود کند ......هر بار که حرف میزنم ،خاک از شهرم کم نمیشود... با هرتپش قلبم انقدر فشرده میشود...از دردی که دوایی جز باران ندارد باران، میشود مرحمی باشی بر درد خاکیم؟