آرتاکوانا

گوشه ای از دل من، هنوز اینجاست!

اینجا رو بیشتر از تمام بی مرزهایی که برامون ساختن دوست دارم.

توی زمان دبیرستان و کنکور اینجا جایی بود که من با خودم حرف می زدم و هیچ رفیقی، رفیق تر از اینجا برام نبوده.

قلمم رو اینجا رشد دادم و کیف می کردم از اینکه میتونم خودم رو بنویسم.

حالا دانشجوام و دارم وسایلم رو جمع می کنم برای رفتن 

ولی زمانی نیست که حرف از دل ادم بشه و من نگم اینجا چه کرد با دل من...رفیق های اینجا چه کردند با دل من 

این آدمای قشنگ .....که خدا تک تکشون رو حفظ کنه :)