آرتاکوانا

مثل اینکه توی استخر با میل خودم هی برم توی عمق بشتر و بیشتر و بیشتر تا اونجایی که نفسم کم بیاد، همون لحظه یه حس رهایی هست که فقط به این فکر میکنی که به هوا برسی فقط برای رسیدن به یک چیز تلاش میکنی به هرجایی دست میکشی پاهات رو توی اب تکون میدی ک فقط بری بالا

یه وقتایی دلم میخواد ربات باشم....واقعا میگم

حداقلش اینه که میدونه داره چیکار میکنه و چی میخواد

یه وقتایی نمیدونم این خودمم یا دارم ادای خودم رو در میارم.

مثل یه معدن چی میمونم ک با اینکه میدونه جایی رو که کلنگ میزنه ریسک داره ممکنه روی سر خودش همه چی اوار شه ولی ادامه میده هی میگه بزار اینم امتحان کنم

#دردانه جانم سرت سلامت باشه