آرتاکوانا

همیشه دوس داشتم ...مفاهیمی رو که یاد میگیرم و تا الان یاد گرفتم رو بهم ربط بدم و باور هامو بسازم

دیشب از اون شب هایی بود که خواب به چشمام نمیومد..شاید دعوا کرده بودن! خبرندارم!

مفهموم دیگری رو از زندگی برای خودم ساختم و علم ریاضیات هم دخیل بود در باور هایم

هر دختر و پسری بزرگ میشه و اینده رو میسازه و زندگی میکنه شایدم روزی ازدواج کنه 

هر ادمی یه دایره داره که 360 درجه ست که من بهش میگم ابرک افکار این ادم از لحظه ای که پا به این دنیا میزاره تا لحظه ای که از اینا میره ابرکش باقی میمونه

360 درجه میشه درجات مختلف زندگیش از صفر قدم برمیداره تا 360 رو تموم کنه و گاهی افراد دو ابرک دارند یا حتی درجات رو میشه واندازه افکاردونست 0تا90 درجه افکاری ارزو هاتو تشکیل میدن و 90 تا 180 درجه افکاری که عاشقشونی افکاری مربوط به ادم های عزیز زندگیت و 180 تا 270 هم افکاری اینده ی تورو میسازند و شخصیتت نقش سازنده داره و با بخش 0 تا 90 درجه تعامل زیاد  داره و 270 تا 360 تا افکار بدی که زندگیت رو نابود میکنه تمام نفرت ها و غرور هایی که هیچ جا بدرد ادم نمیخوره و جالب اینجاست که بعضی افراد باوری اشتباه رو پذیرفتند اینکه غرور برای ادم لازمه !!نه اون چیزی که لازمه غرور نیست شخصیت ادم هاست ....غرور هیچ منفعتی نداره و فقط تو رو تنها تر میکنه و هیچ.........ادم ها تو ابرک افکارشون مثل یه شعاع دایره اند که تمام این 360 درجه رو در طول عمرشون بارها و بارها میگذرونن و هر ادمی 360 درجه ابرکش رو یه چیزی تعبیر میکنه   بیاید تعبیر هامون رو بشنویم....میدونین لازم نیست من دنیا رو اونجوری ببینم که هست من دنیا جوری میبینم که میپسندم اگر دید هامون یه جور باشه که نیست دیگه همه یکین و خلاقیت  و ارزوها و امید نابود میشه  شاید الان فکر کنید پس معنی اتحاد خب یه چیزی مثل اینه ولی من میگم نه اتحاد یعنی تفاوت و احترام به باورهای افراد......ارزو هامون رو نکشیم وقتی ارزو هامون رو بکشیم افکار رنگیمون رو از بین ببریم هیچی از ما نمیمونه هیچی   من  مدتی بود میپرسیدم از افراد که ارزو های عجیب و غریبت رو بهم بگو و اون فکر میکرد و میگفت من ارزو زیاد داشتم ولی الان هیچ ارزو یی ندارم نمیدونم چرا ؟

و من سکوت میکردم و سعی میکردم از ازو های خودم بگم که شاید ارزو هاش زنده بشن اخه میدونین....ارزو های عجیبن که قسمت رنگی رنگی ذهنمون رو میسازه...حفظشون کنیم  اگه الان از بچه ها بپرسیم....انقدر ارزو های قشنگی دارن حتی ارزو هایی که ما میدونیم شاید هیچ وقتی براورده نشه ولی همون بچه ها وقتی بزرگتر میشن 21 و 22 ساله به بعد وقتی میپرسی دیگه ارزوی عجیب و غریبی ندارن ....هیچی

اگه ارزو های عجیب و غریبمون رو حفظ کنیم .....حتی اون ادم هایی که همیشه تبری دارند که با اون به جون ارزوهامون بیفتن هم میفهمن که لازمه ....!

در اخر وقتی که اون ادم از این دنیا میره.....در حالی که در طول عمرش مثل یه شعاع برای دایره افکارش چرخیده........تبدیل میشه به یه قطر ...قطر دایره ای که خاطره های اون ادم رو میسازه در تمام عمری که زندگی کرده....پس هیچ انسانی نمیمیره......ابرکش هست و قطری که ما رو یادش میندازه.....!

در این وبلاگ من از باور هام و برداشتام میگم ....شما همراه منید و باور هام رو میخویند ........من فقط یه خواهش دارم ازتون ارزو های عجیب و غریبتون رو حفظ کنین ...همیشه وقت هست ......بسازینشون تا کودک ها ی درونتون زنده بشن ....نذاریم بشیم قاتل بچه هایی که فقط ارزو های عجیب و غریب میخوان ......بچه هایی که جزئی  از خودمونن جزئی از باور هامون 

من میگم از ارزو های عجیب و غریبم

ادامه دارد.......

*یاحق*