SO....

گاهی اوقات این منم که نمیخوام توی حال زندگی کنم انگار که دلم تنگه برای اینکه پر بکشم توی بی زمانی دور شم از تمام این سیر هوایی که تنها اختلاف چند درصدی میتونه زندگیتو عوض کنه 

شدم بدتر از تمام روز هایی که فکر میکردم میشه پذیرفت ،من کی اینطوری شدم نمیدونم 

نمیدونم چطور خودمو خوب کنم ،شاید حتی نمیدونم زخم کجاست که درمانی براش پیدا کنم

عجیب شدم ، میدونم 

حس مزخرفی دارم که حتی دلم نمیخواد بگم چطوریه

فکرم رو جا گذاشته بودم!

گاهی اوقات شرایط اونقدر فرق میکنه که تو نمیفهمی توی ذهنشون چی میگذره 

بگم هوا،هوای منگیه دروغ نگفته ام 

بگم هیچ وقت فکر نمیکردم این حس رو داشته باشم ،اغراق نکردم

باخودم میگم عاقل شدی!

یه دفترچه اندازه کف دست داشتم شروع کردم توش از اشتباه هام و چیزهایی که باید بهشون دقت کنم ،نوشتن

این روزا بیشتر فکر میکنم یه زندگی بیشتر ندارم

امروز بغض کرده بودم و به مامانم گفتم دوست دارم برگردم به زمانی که بچه بودم

ناراحت شد.

گفت باید برگردی و بگی چه خوب تموم شد

ولی من هنوز ته دلم میخواد که برگردم

من هراس هایی دارم که گاهی خودمم نمیدونم چرا باید بهشون فکر کنم