آرتاکوانا

واقعا اینقدر به چالش کشیدن شخصیت ادما میتونه لذت بخش باشه.....ادم که دیوارنیست..میفهمه...حس میکنه....نگاه های مزخرفشون رو...عصبانیم....کاش حس نداشتم....کاش بی تفاوت بودم...کاش فقط بودم....ولی سنگ...کاری از دستم برنمیاد.....من یه سنگم که خودشو نشون نمیده....ادمایی که عقلشون سوتفاهمات رو میپذیره..و چشم هاشون دنیای احمقانه شون رو میبینه..چرا بعضی ها اینجورین؟؟

اندر مسکوت بودن مبهم الملوک. ...

#..دختری بمبی هستم..!!