آرتاکوانا

روز هایی هم هستند که زود بیدار میشوی و باز چشمانت را می بندی و به غیر واقعی ها فکر می کنی ،میگذاری تو را هر جا ببرند ،صدای دعوای پرده با شیشه تو را بی قرار نمی کند ،چرخشت در حالی دستت را همچون هواپیمایی در حال سقوط بر گتسبی فرود می اوری ،چشم چپت را باز میکنی و پیش خود می گویی :صد نامه فرستادم..صد نامه..صد!

چقدر دوست داشتی پاهایت زیر پتو رهسپار امواج دریا شوند و ریز جانور هایی که میان انگشتانت بالا و پایین می روند را بتکانی.

و حالا نمی دانی 

چرا تپش های قلبت اینقدر زود شب و روز می شوند 

مگر تو هم انجا بودی؟